"Feest voor jou, feest voor mij...?"

Met onze zoon van 9 had ik onlangs een gesprek over gescheiden ouders hebben. In zijn klas zitten heel wat kinderen van wie de ouders niet meer samen zijn.

Mijn man en ik hebben samen twee zoons (van 9 en 5 jaar) en we hebben allebei een dochter uit een eerdere relatie. De meiden zijn inmiddels 16 en bijna 17. De dochter van mijn man woont bij ons en gaat een dag per week en om het weekend naar haar moeder en mijn dochter woont de helft van de tijd bij ons en de helft van de tijd bij haar vader.

zoon: “Ik heb dus eigenlijk ook gescheiden ouders, mam”
ik: “Nou nee, want jouw ouders zijn samen en wonen bij elkaar in hetzelfde huis”
zoon: "Ja gelukkig wel, want het lijkt me niet leuk als jij of papa ergens anders woont. Maar er is ook een voordeel als je ouders gescheiden zijn!"
ik: "Oh ja? Wat dan?"
zoon: "Je kunt je verjaardag twee keer vieren!"

Die hoor ik vaker. Hoewel ik de gedachtengang van een kind hierin kan volgen (het zal vast iets te maken hebben met cadeautjes...) denk ik dat volwassenen een stapje verder moeten denken. Want eigenlijk viert een kind zijn of haar verjaardag natuurlijk het liefst met beide ouders (en bijbehorende familie en vrienden) samen. Ook als de ouders gescheiden zijn. Of: júíst als de ouders gescheiden zijn. Want op je verjaardag wil je blij zijn en feestvieren met alle mensen die belangrijk voor je zijn zonder je druk te maken over grote-mensen-gedoe.

Maar voor veel kinderen is de realiteit dat ze inderdaad hun verjaardag twee keer vieren omdat papa en mama niet meer samen kunnen en willen zijn op die dag, ook niet voor een paar uur tijdens een feestje. Dit grote-mensen-gedoe praten we als volwassenen vaak goed door te zeggen “het is toch leuk dat mijn kind twee feestjes kan vieren?” Of: “het is voor iedereen echt beter als we de verjaardag apart van elkaar vieren”. Maar we weten best dat dit niet is wat ons kind het liefste wil.

Moet je dan als gescheiden ouders met een boos hoofd en een buik vol spanning toneelspelen op de verjaardag van je kind? Nee. Want dat voelt je kind meteen aan. Wat je wel zou moeten doen is je echt verplaatsen in je kind. En vervolgens het belang van je kind (met beide ouders zijn of haar verjaardag vieren) boven dat van jezelf (een ongemakkelijke situatie met je ex vermijden) plaatsen. En dan kijken wat ervoor nodig is om alsnog aan de wens van je kind tegemoet te kunnen komen. Wat je (zelf en/of samen) kunt doen om de ongemakkelijkheid te verminderen of weg te nemen en je kinds alsnog dat mooie gezamenlijke feest te geven.

Dat dit niet eenvoudig is weet ik uit eigen ervaring. Maar dat het voor je kind een wereld van verschil maakt als het lukt weet ik ook uit eigen ervaring. Onze dochters (met 15 jaar ervaring als kinderen van gescheiden ouders) kiezen nog steeds volmondig voor één feest met alle ouders, familie en vrienden samen.

Heb je hier moeite mee, overweeg dan eens een coach in te schakelen. Ik help je met mijn programma Je Scheiding in Perspectief graag om met kleine aanpassingen ruimte te maken voor meer ontspanning en plezier, bij je kind en bij jezelf. Zodat je nog trotser kunt zijn op de manier waarop jij het als gescheiden ouder doet, je een beter contact met je ex krijgt en je samen met je kind nog mooiere herinneringen kunt maken.